zondag 27 oktober 2013

Damhertenbronst

Ze worden er doodmoe van, al dat burlen, vechten, vlaggen en achter hindes aanjagen. De damhertenbronst in de Waterleidingduinen is nu echt begonnen.


De damhertenbronst van 2013 komt maar moeizaam op gang. De vraag is nu: Is de bronst laat of is dit het en stelt het door het geringe aantal mannetjes herten dat er nog is  niets meer voor? Ik was op 12 en 18 oktober in de Amsterdamse waterleidingduinen om de bronst (onder andere) vast te leggen, maar het was zo anders dit jaar.
Waar je in voorgaande jaren door heel het gebied de herten hoorde burlen, overal rond de bronstplek mannetjes herten en hindes liepen, was het nu stil. Af en toe hoorde ik 1 hert burlen. Rond de bronstplek telde ik misschien vijf herten en geweigekletter heb ik slechts 1 keer in de verte gehoord.
Maar er waren mannetjes herten, ze waren vermoeid en lieten zich goed benaderen.
Dus toch een hertenblogje, maar (nog) geen spectaculaire bronst actie. Vooral herten die rusten of wat voor zich uit staan te kijken.
Zaterdag 12 oktober begon wat nevelig maar later kwam er even een mooi zonnetje bij. Dit spitsertje zal niet meedoen met de bronst. Het stond mij nieuwsgierig aan te kijken. Ik maakte een foto en vervolgde mijn weg naar de bronstplek.
Daar zag ik dit rustende mannetje, toch wel wat vermoeid, hij kon zijn ogen amper open houden.

Verderop stond deze stoere hertenman mij aan te kijken. Maar meer dan kijken was er niet bij.

Dit hert was nog wel aardig wakker, hij lag aan de bosrand precies in het zonnetje.



 
Een ander hert lijkt te gaan burlen, maar nee, geen geluid.....het bleef stil in het bos. In het grote bos waar vorig jaar de bronst in volle gang was, was nu geen enkel hert te zien. De herten die er waren hielden zich vooral op aan de buitenkant van het gebied.
Even rekken en strekken en wat geurtjes afzetten op de takken, dat hoort ook bij de bronst.
Wat verderop zag ik een groepje hindes met hun jongen.
Een jong mannetje probeert te burlen
En ook dit mannetje deed een poging, en zeker een geslaagde poging want hij was duidelijk hoorbaar en had gezelschap van een paar hindes.
Op vrijdag 18 oktober ben ik met Annemarie weer naar de bronstplek gegaan. Het was een beetje mistig en het trok maar langzaam op. Dus een paar foto's van die ochtend onder iets mindere licht omstandigheden.
En nog steeds weinig activiteit. Maar los daarvan is het wel heel fijn dat er weer mannetjes herten zich laten zien, en wat zijn het toch mooie dieren.
En weer moest er uitgerust worden, dit hert lag een beetje te herkauwen, het zag eruit of ie op een stuk kauwgom kauwde, we zaten echt te wachten tot ie een bel ging blazen, want dat leek zelfs nog eerder te kunnen gebeuren dan dat dit hert zou op staan om te gaan burlen.
Damhertenbronst 2013, deze mannetjes liepen gemoedelijk samen over het wandelpad. Niks rivaliteit of gevechten.  Hoe anders was het een paar jaar geleden toen ik voor het eerst de damhertenbronst meemaakte en in het donkere bos een kort filmpje maakte van het burlen. Mocht het toch nog gaan gebeuren, dan komt er later nog een damhertenbronst blog.
Op deze twee dagen heb ik niet alleen hertenfoto's gemaakt, de andere foto's van deze dagen zullen in een latere blog komen.

Op die prachtige donderdag 24 oktober heb ik mij de hele dag vermaakt in de waterleidingduinen. Ik hoopte mooie foto's van de damhertenbronst te maken en ook wat hefstsfeer mee te pakken. Maar op zo'n dag kan het toch weer anders lopen dan je van de voren in gedachten had.


Terwijl ik  om kwart over 8 bij De Zandvoortselaan het gebied binnen loop geniet ik van de rust. Het is kraakhelder dus de maan is heel mooi te zien.
Terwijl de maan nog te zien is, komt de zon op, het beloofd een prachtige dag te worden.


De zon komt op, de natuur in de AWD ontwaakt, roodborstjes en winterkoninkjes zingen en in de verte klinkt het burlen van de damherten.


In het bos is het donker, fotograferen kan eigenlijk alleen als de herten stil liggen, burlende of vechtende herten vastleggen is met mijn camera haast niet te doen. Toch wil ik nog even blijven kijken. Er zijn nu aardig wat damhertmannen die elkaar op zoeken om de confrontatie aan te gaan.
Twee damhertenmannen dagen elkaar uit. niet veel later gingen de geweien tegen elkaar.
Het achterblijvende hert laat nog even wat geursporen achter, terwijl het andere hert met grote snelheid het bos uit stormt. Eigenlijk zouden we dit bos niet in moeten gaan. Dan hebben de herten het bos voor zichzelf en ook is het veiliger, want de snelheid waarmee zo'n damhert aan komt rennen is groot, en ik moet er niet aan denken dat iemand omver gelopen wordt door zo'n groot mannetjes hert.
Veel beter is het om aan de bosrand te blijven achter wat omgevallen boomstammen, ook daar kun je de bronst goed waarnemen en zit je veilig voor jezelf en verstoor je de herten ook niet.
 Er werd weer veel gerekt en gestrekt, overal worden geurtjes afgezet. Dit stuk bos is van mij, laat het hert hiermee weten.
De bronstkuil wordt gegraven.......

En meneer neemt plaats, nog bijkomend van het gevecht, af en toe laat dit hert nog wat burlen horen, liggend in zijn kuil.


Een jong mannetje kijkt vanaf een afstandje toe.

Terwijl een vermoeid hert naar een rustplaats sjokt.
 

En 10 uur later, na een heerlijke zonnige dag, ging de zon weer onder.
Het was een schitterende dag, volop zon, veel activiteit bij de herten, ik heb ervan genoten.
Niet alles kon ik even mooi vastleggen maar de beleving was er, geweldig.
Helaas was het ook heel erg druk, herfstvakantie en had ik deze dag even minder dat gevoel van rust....
alleen aan het begin van de ochtend en hier vlak voor de zon ondergaat voelde ik het weer......wat een rust.


zaterdag 26 oktober 2013

Een dagje België: Het Zoniënwoud

Een beukenbos, paddenstoelen in alle soorten en maten. Een dagje genieten in het Belgische Zoniénwoud:

Op zaterdag 19 oktober bracht ik een bezoek aan een natuurgebied in België, het Zoniënwoud. Samen met HenkAnk , Geert maakten we met Boswachter Frans Kapteijns een prachtige wandeling door dit ruim 4000 hectare grote bos.
Het Zoniënwoud (forêt de Soignes) is een groot bos ten zuidoosten van Brussel en bestaat voor een groot deel uit beukenbos. De bomen zijn soms wel meer dan 200 jaar oud. Het bos is via verschillende toegangspoorten bereikbaar. Wij begonnen onze wandeling bij het Rood Klooster.

Het Rood Klooster, een priorij uit de 18e eeuw, met bijgebouwen en een park rondom is ons startpunt voor de wandeling door het bos.
De herfstkleuren laten zich steeds beter zien. In het beukenbos echter, waren de bladeren nog helemaal groen.
Aan de rand van het Kloosterpark stond dit schattige huisje. Ik dacht meteen aan de Efteling en Anton Pieck.
Wat ons in het bos als eerste opviel waren de hoge beukenbomen met hun enorme wortelstelsel.

En wat ons ook direct opviel, de vele paddenstoelen. Niet alleen in aantal, maar ook ontzettend veel soorten. Ik heb lang niet alle paddenstoelen die we gezien hebben op de foto gezet, als ik dat had gedaan waren we de volgende dag nog in het bos. Maar deze schattige amethist- of rode kool zwammetjes moest ik echt vastleggen.
Detail van een ouder exemplaar van de rode kool zwam, hier is wel duidelijk waarom deze zwam zo heet.
En waarom zou deze paddenstoel nou spechtinktzwam heten.
Een wat ouder exemplaar, hierop is op de hoed de tekening te zien die doet denken aan de veren van een grote bonte specht. In Nederland is deze spechtinktzwam zeldzaam, in dit Belgische bos stonden ze volop.
Tja, en hoe zou deze zwam nou toch heten?
Deze zwam stinkt in ieder geval vreselijk, maar de vliegen zijn er dol op. De zwam groeit binnen 24 uur uit een zogenaamd duivelsei. De hoed bevat eerst een groenige substantie waarop de vliegen af komen, zij zorgen voor de verspreiding van de sporen. Als de hoed schoon is (en wat wit-gelig eruit ziet) weet je dat je met een wat oudere grote stinkzwam te maken hebt.
Dit vonden wij allemaal een prachtige paddenstoel, we dachten eerst aan de kopergroenzwam, maar die heeft een schubbige steel en deze paddenstoelen hadden gladde steeltjes. De naam van dit zwammetje blijft dus nog even open.
Een koraalzwammetje, ook deze waren ruim vertegenwoordigd in het bos.
Toch even spelen met licht. Veel licht was er overigens niet. Het beukenbos is zeer dicht. In de zomer komt er ook weinig licht doorheen. Varens en paddenstoelen doen het goed in dit schaduwrijke vochtige bos.
Bloedsteelmycena's zijn hele kleine paddenstoeltjes die op dood hout van loofbomen groeien, vaak in groepjes (bundeltjes).
Ik was blij dat ik zoveel porseleinzwammetjes zag, maar ik heb ze niet naar wens op de foto gekregen. Deze paddenstoelen vind ik het mooiste met tegenlicht vanaf de onderkant, de hoed is dan prachtig licht doorschijnend.
Geweizwammetjes vind ik ook zo leuk, ze stonden in dit bos ook op veel plekken, maar ook hier viel het fotograferen tegen. Voor dit kleine spul moet ik gewoon echt meer tijd nemen.
Tamme kastanje. Ik heb er eentje geproefd maar vond de bittere smaak helemaal niet lekker.
Parelstuifzwammen, ik vind ze prachtig, maar fotografisch niet echt uitdagend.
Groepje honingzwammen met op de achtergrond het nog groene bos.
Hele hoge beukenboom. De tekst hieronder las ik in de blog van Henk, maar ik vind hem zo mooi dat ik hem hier gewoon ook plaats.
Denkers herkennen zich in bomen: ze hebben weet van hun wortels, zijn geïnteresseerd in de zaken die onder de oppervlakte liggen, en zoeken het licht.Over de bomen niets dan goeds. Ze voorzien ons van zuurstof en zijn prettig... om naar te kijken. Ze reiken naar de hemel, en graven diep onder de grond. Maar vergis je niet: de ene gunt de andere licht in de ogen noch vocht in de wortels. In de grimmige strijd om licht en lucht, water en aarde legt menig zwakkere boom het loodje. Ze kunnen daar niets aan doen, want bomen weten van geen kwaad. Filosofen bomen graag over de moraal. ( *bron Trouw Yoram Stein )

Gelukkig zagen we nog een paar verse kleine vliegenzwammetjes, want die mag in deze paddenstoelen serie toch niet ontbreken.
Terug bij het Rood Klooster waar we onder het genot van een drankje nog even napraatten over deze prachtige wandeling.
Het was een supergezellige dag. Frans is een heel goed verteller en brengt zijn enthousiasme over op ons.
Een lange blog dit keer, we hebben ook zoveel gezien. Lang niet alle paddenstoelen foto's krijgen een plaatsje in de blog, door het beperkte licht waren bijna alle foto's wel wat onscherp, dus de kluifzwammen, aardappelbovisten, zwarte boleet, dodemansvingers, vermiljoenhoutzwam haalden de blog niet.

woensdag 23 oktober 2013

Damhertenbronst

Half oktober ben ik tweemaal naar de Amsterdamse Waterleidingduinen geweest. De damhertenbronst komt maar langzaam op gang. KLIK HIER voor meer foto's en het verhaal.

zondag 20 oktober 2013

Polders Poelgeest najaarsblog

Nog even een blog achterstand wegwerken. Foto's uit de Poelgeest polders van augustus en september.



Ik had nog een serie Poelgeest in het archief staan, met foto's van augustus en september. Inmiddels is de herfst in volle gang, dus hoogste tijd om deze foto's eindelijk eens in mijn blog te zetten.
In augustus was het een beetje rustig in de polder, misschien was het de droogte, maar ik zag weinig bijzondere vogels. Deze waterhoentjes zaten aan de waterkant, geen hoogstaande foto maar toch wel bijzonder dat ik deze schuwe diertjes vanaf het wandelpad kon fotograferen. Na deze foto verdwenen ze wel allebei in het water.

De oeverloper was mijn meest opvallende waarneming in augustus, deze foto maakte ik op 18 augustus.

En verder waren het vooral ganzen die zich goed lieten zien. Deze witte parkganzen kon ik redelijk benaderen. Ze bleven rustig doorgaan met het poetsen van hun veertjes. Dit was op 21 augustus toen ik na mijn werk nog even een rondje polder deed. Deze parkganzen worden door sommige mensen soepgans genoemd, ik vind dat geen leuke naam, ik associeer dat toch met het opeten van deze vogel. :-(

De grauwe gans was ook aan het poetsen.
Een krakeend vrouwtje. In het najaar zaten er veel krakeendjes in de Poelgeest polders, maar vaak te ver weg op op de foto te kunnen zetten.
15 september, de Canadese ganzen vlogen naar het Noorden, het zou nog even warm blijven in Nederland. De ganzen die 'smorgens massaal in de polder zitten, trekken in de loop van de ochtend allemaal weg naar de nabij gelegen weilanden.  In de avond keren ze dan weer terug naar de polders om daar te overnachten.
Een slobeend man in eclipskleed, de mooie groene kop krijgt ie pas later, als het winter wordt. Slobeenden heb ik in september ook in grote aantallen gezien, vaak ver weg op het water, hier had ik geluk dat het mannetje wat dichterbij langs kwam zwemmen.
Half september waren er nog een paar lepelaars, hier twee jonge lepelaars met een voorbij zwemmende slobeend.
Gewone wilde eenden zijn ook heel leuk.
Het vrouwtje maakt er even een spetterende show van.
Het mannetje met een prachtige groene kop.
De molen blijft een mooie uitkijkpost voor de aalscholvers.
De poelgeest molen met bovenin de wiek de aalscholver van de vorige foto.
De polder kan groter worden. Het ZuidHollands landschap wil het naastgelegen weiland kopen. En dat biedt mogelijkheden voor de weidevogels, want er zou dan later gemaaid worden. het zou prachtig zijn als de grutto's niet alleen naar de polders komen op op te vetten na de lange reis uit Afrika, maar ook hier gaan broeden. Dat geld natuurlijk ook voor de tureluur en andere weidevogels.
Kieviten broeden al in de polder, maar ik zou het geweldig vinden als er nog meer broedvogels hier naar toe komen.
voor meer info over de uitbreiding van de polder klik op DEZE LINK.
 En tot slot nog een gezellige kletskous die afgelopen zomer iedere avond in de boom voor ons huis plaatsnam.
Dit was een van de vele halsbandparkieten die 's avonds naar onze wijk kwamen om te slapen in de bomen. Soms zag ik er wel 30 langsvliegen, luid kwetterend. Het is nu weer rustig in de wijk, waarschijnlijk hebben de vogels een ander logeeradres gevonden.
Na de vele regen van de afgelopen tijd is de Poelgeest polder in een modderpoel veranderd, als het weer wat langer droog is geweest zal ik weer een rondje gaan maken of....wanneer er bijzondere soorten zitten, want de baardmannetjes die er begin oktober waren heb ik gemist, het zou geweldig zijn als deze mooie beestjes de polder in de winter voor langere tijd gaan bezoeken.