zaterdag 24 januari 2015

winterwonderland

Een heerlijke winterdag, vrijdag 23 januari 2015. Van mij mogen er nog heel veel van dit soort winterdagen volgen. Wat heb ik genoten in de Amsterdamse Waterleidingduinen.

vrijdag 23 januari 2015

Winterwonderland in de AWD januari 2015

Vrijdag 23 Januari, het zou een dag worden die grijs en nevelig zou beginnen en misschien zou er een zonnetje doorbreken. Ik had daarom geen wekker gezet en geen plannen voor deze dag, ik zou het wel zien. En of ik het zou zien. Wat zag ik tot mijn verbazing toen ik om  8 uur de gordijnen opende: rijp op de stuiken en een heldere lucht. Shit, ik had nu in de AWD moeten zijn voor de zonsopkomst. Dat zou ik niet meer halen maar ik ben toch zo snel mogelijk op pad gegaan om uiteindelijk om half 10 in de duinen te zijn en nog net het laatste beetje rijp in de ochtendzon te kunnen vastleggen.
Wat was het mooi, en wat had ik spijt dat ik er niet een uurtje eerder was.  Op de plekken waar de zon op scheen, verdween de rijp als ehhh rijp voor de zon.
Uitkijkend over dit landschap kon ik maar 1 ding....genieten. O nee, 2 dingen: genieten en foto's maken.

Ik moest toch vrij snel wat foto's van de rijp maken want door het warme zonnetje kon het zomaar ineens weg zijn.  Het was werkelijk een geweldige dag en ik kan gewoon niet beschrijven hoe mooi het is om 's morgens in het zonnetje door de berijpte duinen te lopen, in alle rust met alleen het geluid van vogels om je heen.  Dat is voor mij echt genieten, ik vergeet alles en iedereen om me heen en heb alleen maar oog voor de natuur.

Hertjes op het heuveltje, het helmgras op de voorgrond zit nog in de rijp, de lucht was strakblauw en de hertjes hebben het zonnetje opgezocht.

 Deze hertjes stonden zo mooi in het berijpte landschap, de meeste herten die ik tegenkwam hadden de zonnige hellingen opgezocht, waar de rijp al verdwenen was.
Van deze dames kon ik dus toch nog een winters plaatje schieten.

Het water bij het renbaanveld, bevroren, waar zouden nu toch al die watervogels zitten?

Rijp op de takken en besjes, van mij mogen er echt nog meer van dit soort winterdagen komen, dit is toch prachtig.

Een rustige vrijdagmorgen....

Het middenveld, de plek waar in de herfst de damhertenbronst in volle gang is, was nu een witte wereld.  De foto heb ik tegen de zon in genomen en kan gewoon niet overbrengen hoe mooi het in werkelijkheid was.
De rijp in de bomen glinsterde, alsof er duizenden lichtjes waren.

Nog een tegenlichtopname, een mannetjesdamhert

En op een zonnige heuveltop stond een spitsertje te kijken

Het infiltratiegebied was verlaten, de plassen waren bevroren, de wilde zwanen zou ik op een andere plek moeten vinden, en ik had al een vermoeden waar ze zouden zitten, een van de kanalen die bij vorst lang open blijft is het rechte schusterkanaal, dus ik wandelde die kant op. Op bovenstaande foto is het nog zonnig met een mooie blauwe lucht......

....maar dat ging veranderen, hier zag ik het al een beetje aankomen en 5 minuten na de vorige foto liep ik in de steeds dikker wordende mist. Wat ging dat snel.

Ik vond de wilde zwanen in het rechte schusterkanaal, maar door de dikke mist was fotograferen haast niet mogelijk.  Jammer want in dat kanaal zaten ook nog tafeleenden, brilduikers, dodaars, grote zaagbekeenden...kortom veel wintergasten bij elkaar.
Ondanks de mist genoot ik van de wandeling, er stond geen wind (echt waar) en ik had het niet koud terwijl het toch rond het vriespunt was.

Een wilde zwaan vloog over, en eindelijk kreeg ik het voor elkaar deze vogel in vlucht op de foto te zetten.

Een vos in winterlandschap, dat wilde ik heel graag deze dag. Veel plekken met rijp waren er in de middag niet meer maar gelukkig kon ik het oude moervosje op dit plekje nog fotograferen.  Ze zat geen moment stil dus de foto is niet helemaal scherp, maar ik vind het toch een mooi winters plaatje.

Op een andere plek, waar het er wat minder winters uitzag, bleef het moervosje wel even staan en leverde mij toch een geslaagde vossenfoto op.
Ik had deze dag heel erg veel foto's gemaakt en ik kan niet alles in deze blog plaatsen.  En toen ik terugwandelde naar de uitgang, (in een rap tempo omdat ik voor zonsondergang weer buiten moest staan) hoopte ik dat er deze winter toch meer van dit soort dagen gaan komen, want dit is voor mij het perfecte winterweer en als je dan door zo'n gebied als de AWD wandelt dan weet je gewoon niet meer waar je moet kijken, alles is even mooi en indrukwekkend. 

zondag 18 januari 2015

uitwaaien in de AWD

Na de grijze dinsdag (30 december 2014) was ik op vrijdagmiddag 02 januari 2015 alweer in de waterleidingduinen.  Ten eerste omdat ik had gezien dat het daarna een lange periode donker, nat en onstuimig weer zou worden, ten tweede is de AWD een gebied waar de paden nog niet in modderpoelen zijn veranderd door de vele regen (in tegenstelling tot Polders Poelgeest en Cronesteijn) en ten derde....ja ik geef het toe....ik beng gewoon verslaafd aan de AWD.
Want waar kun je de grote zaagbekeenden zo goed (en van dichtbij) fotograferen. Hier mevrouw zaagbek.
Meneer zaagbek voegde zich erbij terwijl het haar van mevrouw zaagbek door de wind helemaal omhoog waait.

Twee wilde zwanen in het rechter Schusterkanaal bezorgden mij een mooi half uurtje. Ik heb gewoon gekeken, wat foto's gemaakt, weer gekeken en vooral genoten.

dit is toch prachtig

En toen kwam de zon weer achter de wolk vandaan, wat ziet het er dan toch weer anders uit.

Dit verveelt nooit, ik kijk er iedere winter naar uit.

Een groepje wilde zwanen in het infiltratie gebied, ik moest zo'n beetje recht tegen de zon in fotograferen. 

Twee zaagbekeend mannetjes en een vrouwtje, hier gaat het nog even goed, maar later werd een van de mannen verjaagd door de ander.

 Vlak voor zonsondergang bij het renbaanveld. Er stond een frisse koude wind, maar wat was het toch weer heerlijk om lekker door de AWD te wandelen.
Dat verveelt mij ook nooit, dus ik hoop er ook in 2015 weer vaak te komen.

zondag 11 januari 2015

grijze dagen in de AWD

Eind december en begin januari bracht ik een bezoek aan de waterleidingduinen. Op deze twee dagen waren de weersomstandigheden totaal verschillend. 30 december was het grijs, koud en rustig weer. 2 januari was het in de middag heel zonnig maar stond er een gure zuidwestenwind (kracht 5) waardoor het behoorlijk fris aanvoelde. In deze blog de grijze serie van 30 december, met wel veel mooie geniet momentjes
Dit zijn altijd van die geluksmomentjes.
Helaas was het zo donker dat de sluitertijden
te lang waren voor scherpe foto's. eigenlijk allemaal
goed voor de prullenbak, deze is alleen maar om
het bijzondere moment te laten zien. 
Hier wordt ik dan toch blij van, het zien van zo'n hertje dat over het water springt is gewoon heel mooi.

Dit jonge damhertje durfde niet over het water te springen. Mama hert was al aan de overkant. Dit kleintje liep weer terug naar een ander groepje hertjes. Ik ben doorgelopen, het zal vast wel goed gekomen zijn. Waarschijnlijk is mama hert gewoon weer terug gesprongen.

Geen goede foto maar alweer een bijzonder moment, een vuurgoudhaantje. De goudhaantjes zie je veel in de AWD in de winterperiode, maar ze laten zich niet makkelijk fotograferen. En ze zijn heel snel en beweeglijk. Dus ook dit was onder deze lichtomstandigheden eigenlijk een Mission Impossible.

Dan maar een landschapje met de mooie wolkenlucht en de spiegeling in het water, het Zwarteveld kanaal, een van mijn favoriete stukjes AWD.

In het infiltratiegebied ( Witteveld) kwam ik dit hertenmannetje tegen dat het blijkbaar lekker vond om pootje te baden. Ondertussen werd ook meteen de graskant "gemaaid".

En daar was het volgende geluksmomentje, ik zag de blauwe flits voorbij komen, en ik zag ook dat het beestje ging zitten, wat verderop aan de overkant. Maximaal inzoomen en dan heel rustig steeds een paar passen dichterbij. Dit is toch wel heel leuk om een ijsvogel in het "wild" te fotograferen, misschien niet zo mooi als vanuit een vogelhut, maar toch wel heel bijzonder. Een paar weken eerder had ik op andere plekken ook al een ijsvogel gezien in de AWD. De zachte winter van vorig jaar was toch nog ergens goed voor.....het gaat goed met de ijsvogels.

De zwanenplas en nog steeds grijze luchten.....

En alweer een bijzonder natuurmoment, krooneenden en rechts ook een tafeleend. Ik was al getipt dat de krooneenden in de Zwanenplas zaten, maar het is een grote plas, je moet ze dan nog maar net kunnen vinden. Gelukkig vond ik ze, al was de afstand te groot voor een goede foto, mijn dag was al goed.
Het infiltratiegebied.

En in het water vond ik toch nog twee wilde zwanen, de 3e zwaan is een knobbelzwaan.

Terug bij de uitgang Zandvoortse laan, het klaarde eindelijk op, de zon liet zich zelfs nog heel even zien.  Bij de Zandvoortse laan zitten nu aardig wat mannetjes herten. Hier een jong mannetje met daarachter het laatste zonlicht.

De zonnestralen achter de wolk, jacobsladders, een prachtig gezicht en een hele mooie afsluiter (bijna) van deze dag.

Damhertmannetje in het laatste zonlicht...

Het was een prachtige dag, grotendeels grijs maar met een kleurrijk einde in de vorm van de zonsondergang. De foto's van deze dag waren misschien wat minder, maar zoveel mooie natuurmomenten maken dat voor mij helemaal goed, dan heb ik ook een prima dag. Gewoon genieten van alles wat er op mijn pad komt en dat was deze dag zeker de moeite waard.

Naast de kaartjesautomaat stond dit mannetje, alsof hij controleerde of er niemand meer naar binnen ging, want de zon was inmiddels onder.

woensdag 7 januari 2015

Even was het winter

Wat was het mooi, die ene dag, zondag 28 december, een beetje sneeuw, kou, zon...en een prachtige ochtend in de Waterleidingduinen.

Op zondag 28 december 2014 was het dan toch eindelijk een mooie winterdag. Hoewel de sneeuw hier in het westen toch wat tegenviel, zag het er op sommige plekken in de Amsterdamse Waterleiding toch wel winters uit. Met Henk en Herman maakte ik een mooie wandeling vanaf de ingang bij De Zilk, een deel van de AWD waar ik zelf niet zo vaak kom.
De zon komt op, geen spectaculaire zonsopkomst maar dit kondigde wel een zonovergoten dag aan.

Nog net voor zonsopkomst, de lucht kleurt al een beetje paars en de kou straalt hier toch ook wel vanaf. Want het was nog best koud voordat de zon alles op ging warmen en de sneeuw deed smelten.



Dan maar even het besneeuwde landschap vastleggen, je weet maar nooit of we dit deze winter nog te zien krijgen.

De stuifduinen bij de van Stirumvallei. Het is best een eind lopen vanaf de ingang, maar het is de moeite waard, want ik vind dit een van de mooiste stukjes AWD.

Prachtig landschap met een heel klein laagje sneeuw.

En dan zie je zomaar nog wat paddenstoeltjes, bovenop een koeienvla die weer in een waterplas (nu ijs) lag.

Op weg terug naar de ingang/uitgang kwamen we een heel leuk roodborstje tegen dat op verschillende takjes voor ons poseerde en zelfs nog even een liedje zong.

Wat hadden we geluk met het weer, door het zonnetje was het licht perfect en kon ik dit roodborstje heel mooi fotograferen, ze kwam ook erg dichtbij, op een paar meter van het wandelpad.

Vlakbij ingang De Zilk loopt nu een grote groep mannetjes damherten. Maar ze waren vooral druk met grazen dus even kijken naar de fotograaf was er niet bij. Dit hert keek even op, en vervolgde daarna de graaspartij.

Spitsertjes zijn vaak nieuwsgierig, dit jonge mannetje kijkt ons lange tijd aan. (rare mensen met die zwarte klikdingen).

Een andere spitser wilde niet poseren en bleef gewoon met zijn rug naar ons toe staan. We kwamen weer op de parkeerplaats aan het begin van de middag. Het was inmiddels lekker zonnig en nog best warm geworden. De parkeerplaats stond bomvol, wij waren niet de enige die van deze mooie decemberdag wilden genieten. Ik heb er van genoten, en ik hoop dat januari of februari nog een paar van dit soort heerlijke winterdagen zal brengen.