vrijdag 27 februari 2015

zwanendans blog

Op vrijdag 13 februari bracht ik weer eens een bezoekje aan de Poelgeest polders. Ik was er sinds oktober niet meer geweest en op deze zonnige dag werd ik direct beloond met een prachtige show die de knobbelzwanen gaven.





Er werd druk gepoetst




 Even de vleugels uitschudden na de poetsbeurt







 Zo, meneer is er klaar voor



 En voor dat ik het wist had de zwaan een vrouwtje gevonden om de liefdes dans mee uit te voeren.



 Een prima staaltje synchroon zwemmen


 Dat hartje wilde maar niet gevormd worden


 Nog even samen mijn kant op kijken



 Dit ziet er toch wel helemaal verliefd uit.



 Het koppel zwom verder en mijn aandacht werd getrokken door  een andere poetsende zwaan.



 Hier kan ik uren naar kijken. Er waren veel zwanen in de Klaas Hennepoelpolder in Oegstgeest, er gebeurde ook erg veel.



 De hormonen speelden ook mee, dit mannetje jaagde een concurrent weg


 En nogmaals...(helaas geen foto waar ze beiden op staan).


Het was nog lang onrustig in de polder, maar ik vond het mooi geweest, ik was getrackteerd op een mooie show en keerde met een grote glimlach huiswaarts.

maandag 23 februari 2015

Pestvogels en takkenfoto's

En ineens waren daar 8 pestvogels in Zandvoort. Zo vaak krijg ik niet de kans om deze mooie winter(invasie)gast te fotograferen, dus met een beetje moeite kon ik op een  zonnige woensdagmiddag vrij krijgen. Met Henk en Cees hebben we in de Zandvoortse woonwijk heel veel geduld moeten hebben. Maar het geduld werd beloond.
Na een uur wachten kwam het groepje eindelijk in beeld, het waren er nog maar 7 en ze namen plaats in een hoge boom. We stonden al op het punt om te vertrekken, maar gelukkig, de vogels kwamen, en lieten zich vervolgens toch zo'n twee uur zien, steeds verplaatsend naar een andere boom of struik. Ja we kregen het niet cadeau, we moesten er wel wat voor heen en weer lopen.
Ze deden hun naam eer aan, want ze waren ons behoorlijk aan het pesten door op heel foute plaatsen met veel te veel takken te gaan zitten.

Het werd een flinke uitdaging om de vogel tak-vrij in beeld te krijgen.

Hap, daar gaat weer een "besje". Hier kun je wel mooi de gekleurde vleugel- en staartpunten zien.

Hoog in de boom, op de uitkijk om te zien of de struik met sierappeltjes veilig was. De vogels waren behoorlijk onrustig en vliegerig. Ze waren die hordes fotografen waarschijnlijk wel zat aan het worden.

Uiteindelijk kwamen ze omlaag, alsof ze zoiets onderling afspreken, vliegen ze met zijn allen tegelijk vanuit de hoge boom, naar de lager gelegen bessen of sierappel struik. En dan begint het vreet-festijn.

 En dat gaat snel......heel snel....

 En nog een appeltje

De vogel staat er mooi op, maar al die takken, tja, dan valt de foto bij mij toch in de categorie takkenfoto's en hoop ik nog een kans te krijgen deze vogels nogmaals te kunnen fotograferen maar dan mooi vrij. Maar ja de natuur laat zich niet dwingen, en ook pestvogels niet. Ik ben overigens wel blij met deze serie, want zo mooi heb ik de pestvogels nog niet eerder op de foto kunnen zetten.
Wat een naam trouwens, pestvogel, eigenlijk is deze prachtige vogel die naam niet waardig, de Engelse naam Bohemian waxwing klinkt toch veel mooier: Boheemse wasvleugel. Die naam heeft hij te danken aan de rode vleugel punten die aan zegellak doen denken. De Nederlandse naam stamt uit de tijd dat er ook een pestepedemie heerste en die viel samen met de invasie van deze vogels. Men dacht dat de vogels de pest meenamen en verspreidden.

Behalve pestvogels waren ook de kramsvogels stamgasten op de struik met de sierappeltjes

Ook de merel lustte er wel pap van.

Deze huismus was beslist niet schuw. Terwijl wij onze blik en camera op de hoge bomen met de pestvogels richtten, zat op een meter bij ons vandaan deze musman luid te zingen, duidelijk om aandacht verlegen. Okee, omdat hij er zo mooi bij zat, kon ik het niet laten hier ook een paar foto's van te maken.

De pestvogels verplaatsten zich naar de ligusterhaag.
Maar we kwamen voor de pestvogels, en gelukkig hebben we ze gezien en goed op de foto kunnen zetten. Aan het einde van de middag nog even in de ligusterhaag, wederom takkenfoto's. Het was toch een superbelevenis om deze vogels te zien en kun kenmerkende geluid (klingelende belletjes) te horen. Ze bellen trouwens vlak voordat ze gaan vliegen, dus toen ik ze in een hoge boom hoorde, konden we erop wachten dat ze met zijn allen naar beneden doken, de ligusterhaag in. Het was van korte duur, na een paar seconden waren ze er alweer vandoor.

vrijdag 13 februari 2015

Alweer winterpret in de AWD

Na de prachtige sneeuwdag, was ik een dag later alweer in de AWD (jaja, ik geef het toe, ik ben verlaafd aan dit gebied). Dit keer was het een afspraak die al gepland was. En we hadden geen betere dag kunnen treffen. Een echte gure winterdag, maar wel met een heerlijk zonnetje, waar je al de warmte van kon voelen. Met Annemarie liep ik deze keer vanuit ingang Pannenland richting infiltratiegebied. De beloofde zon liet zich nog niet zien, en de krooneenden zaten alweer ver weg.
Wie kijkt naar wie?
Door het riet heen maakte ik deze foto van de
nieuwsgierige hertjes. 


Niet veel later klaarde het fel op, de zon scheen over het rechte schusterkanaal waar wij deze mooie brilduikers tegenkwamen, voor het mannetje, daarachter twee vrouwtjes.

Op het groot Zwarteveld vonden we een grote groep damhertmannetjes, van verschillende leeftijden. Dit soort groepen waren een aantal jaar geleden op het Vinkenveld (dichtbij de ingangen Oase en Pannenland) maar nu heeft de groep herten een ander plekje gevonden om te grazen, gras genoeg.

Een jonge damhertman kijkt even op
En alweer vragen wij ons af, wie kijkt naar wie.

Echtpaar zaagbek moest tegen de stroom in zwemmen

En daar zagen we aan de rand van het Zwarteveld kanaal een wilde zwaan, zo te zien was ie net wakker.....
Even geeuwen......

even uitrekken, ja het zijn net mensen.

De andere drie zwanen lagen nog te relaxen in het zonnetje

Ze keken elkaar even aan en dachten.....wij blijven nog even liggen....

Waar zwaan nummer 1 klaar stond om het water in te gaan.

Wat verderop in het zwarteveldkanaar zagen we nog meer wilde zwanen, deze 4 zwommen net weg.

Kuifeendje wappert eventjes de vleugels los.

Ijs.....
Rond half 2 waren we weer terug bij de parkeerplaats, Annemarie bracht mij even weg naar het station waar ik de trein terug naar Leiden nam. Ik was na twee dagen door de duinen wandelen behoorlijk moe, maar wat heb ik genoten. Gelukkig had ik een heel weekend om bij te komen en de vele foto's uit te zoeken, waar deze blog en die van de winterpret een kleine selecties bevatten.

maandag 9 februari 2015

Nog meer winterpret

De blogs volgen elkaar snel op, maar deze mooie winterblog kon ik gewoon niet langer laten wachten. KLIK HIER voor de blog en foto's van deze prachtige sneeuwdag

Nog meer winterpret in de AWD

Wat heb ik deze winter toch een geluk met mijn vrije dagen. Zoveel winterweer hebben we niet gehad, maar toch kon ik op alle dagen dat er sneeuw lag hiervan genieten in de AWD. Donderdag 5 februari was ook zo'n dag. Ik had al vrij voor een fotografie uitje, helaas ging dat niet door.....maar toen ik naar buiten keek en de sneeuw zag wist ik wel wat het alternatief zou worden: Amsterdamse Waterleidinduinen oftewel AWD!
Dit keer lag er in Leiden meer sneeuw dan in de duinen onder Zandvoort, maar zo lijkt het nog heel wat.

 
Het zag er weer sprookjesachtig uit en net als een week eerder was ik de eerste wandelaar die over dit pad liep. Aan de sporen te zien waren alleen wat hertjes mij voorgegaan.

Koolmeesje op een besneeuwde tak. De kleine bosvogeltjes wilden maar niet stilzitten, dit was even 1 seconde, daarna was ie alweer gevlogen.

Een vos in de sneeuw, ik kwam nu al vroeg in de ochtend een vosje tegen, de sneeuw was toen nog niet weggesmolten.

En zo kon ik ruim 20 minuten genieten van deze mooie rode vos in het winterlandschap. Al fotograferend merkte ik weinig van de kou, maar toen ik opstond en de sneeuw van mij afklopte, voelde ik dat het toch wel erg koud was zo op de grond.

Tja, dat heb ik er dan wel voor over.

De zon liet de sneeuw heel snel verdwijnen, de bomen op de achtegrond waren een half uur eerder nog een beetje wit. Het vosje knijpt haar oogjes dicht tegen het felle zonnetje en ik ging verder , onderweg naar meer mooie natuurmomenten. Halverwege kwam ik Loes tegen en samen gingen we op zoek naar de wilde zwanen.
Dit blijft toch wel een prachtig, fotogeniek plekje. Deze foto maakte ik voordat ik de vos in de sneeuw ging fotograferen.

Nog even langs mijn plekje voor de maandfoto: Februari in een winters decor.

We vonden een grote groep wilde zwanen, slapend op het ijs. Deze zwaan zorgde nog even voor een mooi momentje, de zon was even weg en nadat ze een paar keer door het ijs was gezakt, wapperde ze flink met haar vleugels, ik vond het net een soort balet uitvoering (het Zwanenmeer ofzo).

Een andere zwaan, de knobbelzwaan zat zich aan de waterkant te poetsen, viel niet mee met die felle zon om dat mooi te fotograferen.

De sneeuw is inmiddels bijna weggesmolten, de Zwanenplas is voor een groot deel bevroren. In het wak liggen veel eenden, waaronder krooneenden, te ver weg voor een mooie foto. In de verte komt een donkere lucht onze kant op en er valt zelfs een enkel klein vlokje sneeuw.

Vosje met tegenlicht, nog een heel klein beetje sneeuw.

De herten bij de Zandvoortselaan worden steeds brutaler.

Even poseren op een heuveltje, met een mooie donkere lucht op de achtergrond. 
Ik ga met Loes nog even op het verwarmde terras zitten, met een warme chocolademelk nagenieten van alweer een heerlijke winterdag in de AWD. Een dag later was ik er weer, geen sneeuw meer, maar wel hele mooie momenten met wilde zwanen, dus in de volgende blog is de hoofdrol voor deze vogels weggelegd.